Arjen van der Meer (38) raakte vorige zomer buiten adem tijdens het buitenspelen met zijn neefje en nichtje. Ook op de fiets kwam hij lucht tekort. Na controle in het ziekenhuis die avond bleek hij pleuritis te hebben: een ontsteking van het longvlies. Arjen bleef zich afvragen hoe hij nou aan pleuritis kon komen. Hij kwam erachter dat pleuritis ook kon duiden op kanker in het lichaam. Daarop besloot hij zijn rechterbal te laten controleren omdat die al enkele weken anders aanvoelde. Toen is het treintje gaan rijden…
Arjen werkt voor Boskalis, een baggeraar, en is veel in het buitenland. Hij kon dankzij de spoedverwijzing van de huisarts nog voor het einde van zijn verlofperiode terecht in het ziekenhuis. Uit de echo bleek dat er iets mis was. De diagnose zaadbalkanker was snel gesteld. “Binnen drie dagen na de diagnose ben ik geopereerd. Daarna volgde de vrij spannende CT-scan om te weten of er uitzaaiingen waren. Die had ik gelukkig niet en daarmee was ik klaar met de behandeling. Ik heb geen chemo of bestraling gehad, dus ik hoefde alleen van de operatie te herstellen. Zo kon ik van de nood een deugd maken, want wij hadden op dat moment een camper. Ik moest bijkomen en dat ging ook prima in het zonnetje op de camping. Je kunt thuis op een stoel gaan zitten, maar dit was een stuk leuker.”
Geen kankerpatiënt
Arjen noemt zichzelf een nuchter persoon. “Ik had wel eerder van zaadbalkanker gehoord en wist dat als je er snel bij bent, de kans op genezing groot is. Ik heb me ook nooit een kankerpatiënt gevoeld. Ik heb geen chemo en bestraling gehad, ben niet doodziek geweest. Ik had uiteindelijk wel een non-seminome tumor, de agressieve variant. Ik voelde me vooral onzeker toen ik moest wachten op de uitslag van de CT-scan. Nu blijf ik onder controle, dat geeft een goed gevoel. Maar ik kan me niet druk maken om dingen die ik nog niet weet. Ik kan me wel allemaal scenario’s in mijn hoofd halen, maar daar word ik niet beter van. Dus ik ben en blijf nuchter, dat is mijn aard.”
Piekeren over de oorzaak
“Mijn familie is wel erg geschrokken. Aan beide kanten komt al borstkanker in de agressieve vorm voor. En toen dit kwam er ook nog bij. Mijn vriendin heeft als oud-fysiotherapeut wat meer medische kennis dan ik. Dus we hebben samen, na de diagnose, op de site van Stichting Zaadbalkanker gekeken wat er bekend is over mijn vorm van kanker. Ik heb erg veel aan haar gehad, ook in de gesprekken met de artsen. Zij vulde mijn vragen goed aan. Ze zorgde dat we niks vergaten tijdens die vaak haastige afspraken in het ziekenhuis. Dat was erg fijn. We bleven toch een beetje piekeren over de oorzaak. Waarom heb ik dit nou gekregen?”
“Ik sta nog gewoon in de wedstrijd!”
Wel of geen kinderen?
Arjen en zijn vriendin zitten al enkele jaren in een fertiliteitstraject. “Ik heb ooit een TESE-behandeling ondergaan, waarbij een stukje weefsel uit je teelbal wordt onderzocht op zaadcellen. Het blijkt dat je dan een grotere kans hebt op zaadbalkanker. Dat kan dus bij mij zo geweest zijn. Hierover zullen we nooit zekerheid krijgen. Omdat wij al in dit fertiliteitstraject zaten en nog steeds zitten, hoefde ik toen niet plotseling na te denken over een kinderwens. Dat stadium waren wij al gepasseerd en die keuze was op dat moment niet relevant.”
Kiezen voor leuke, juiste doelen
Arjen vindt het fijn om zijn ervaringen te delen. Hij en zijn vriendin zijn altijd open geweest over het proces waarin ze zaten. “Als je niet alles voor jezelf houdt, snappen anderen waar je mee dealt.” Het hele traject heeft Arjen inzichten opgeleverd, ook al zijn ze misschien wat cliché. “Je moet meer genieten van de momenten die je samen hebt en genieten van wat wél kan. Dat betekent genoeg leuke dingen doen en ook kiezen voor de juiste dingen, zoals wat meer gaan sporten. En als je iets aan jezelf wilt ontwikkelen, pak dat dan meteen op. Blijf niet uitstellen. Ik probeer andere mensen meer te laten merken dat ik ze waardeer. Ik zoek mijn vrienden vaker op en laat niet altijd de praktische verplichtingen voorgaan. Het is mijn doel om volgend jaar de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee te schaatsen. Ik weet niet zeker of dat gaat lukken, maar dit soort doelen zijn wel in gang gezet door mijn ziekte. Al hoop ik als Fries ook nog een keer de echte Elfstedentocht te kunnen rijden”, lacht Arjen.
Meer awareness
Arjen zet zich graag in om mannen te wijzen op het belang van controle. “Ik heb bijvoorbeeld op mijn werk en op Facebook gedeeld wat mij is overkomen. Daar kreeg ik veel feedback op. Zoals van een collega die zei dat hij ook ziek is geweest. Dat wist ik niet eens. Door het delen van ons verhaal met elkaar voel ik echt een band met hem. Mensen waardeerden het dat ik zo open ben over mijn ervaringen. Ik kon ze goed uitleggen hoe het zit of wat belangrijk is. Ik kende het Ballenalarm al wel. En ik controleerde mezelf ook al regelmatig. Een vriend van mij heeft het op jonge leeftijd gehad, en na een tijd kwam het terug in de andere bal. Een andere vriend had prostaatkanker. Het heeft mij dus echt geholpen dat ik alert was. En dat ik er vroeg bij was. Dat geef ik nu door aan anderen. Omdat het bij mij positief is geëindigd, denk ik er niet meer dagelijks over na of aan terug. Ik sta nog gewoon in de wedstrijd!”