De voordelen van een oncologiefysiotherapeut
“Als je merkt dat je vooruitgaat, geeft dat moed en energie”
“Een jongen van 21 kwam op aandringen van zijn zus bij mij in de praktijk. Hij was in de bloei van zijn leven toen de klap werd uitgedeeld: zaadbalkanker. Stappen, voetballen en werken was er niet meer bij. Dat gaat me aan het hart. Maar de gesloten jongen die binnenkwam is inmiddels opgebloeid tot een man die er weer zin in heeft én die kan omgaan met de vermoeidheid die met kanker gepaard gaat.”
Aan het woord is Ann Taveirne. Ze heeft een eigen centrum voor Fysiotherapie & Revalidatie in Heerhugowaard. Ze is sinds 2015 bevoegd oncologiefysiotherapeut. “Ik zag dat de grootste gemene deler tussen kankerpatiënten vermoeidheid was. Ze waren te moe om een nieuwe behandeling te ondergaan, maar bleven ook na de behandelingen te vermoeid om goed te functioneren. En dan heb ik het nog niet eens over mentale vermoeidheid. Toen bedacht ik me: als ik deze mensen écht wil helpen, de juiste zorg voor hen toegankelijk wil maken, moet ik me specialiseren. Want in deze situatie gaat het veel verder dan trainen.”
Niet tot het gaatje
Ann benadrukt dat bewegen heel belangrijk is voor kankerpatiënten in alle fases van hun ziekte. “Maar trainen is voor hen anders dan de gebruikelijke training in de sportschool. Ze mogen niet tot het gaatje gaan, want dan liggen oververmoeidheid en blessures op de loer. Daarom houd ik mijn patiënten goed in de gaten: ik volg hun hartslag, herstel en vorderingen nauwkeurig. Kleine stapjes vooruit is goed. Natuurlijk gebruiken deze mensen steeds een stukje van hun buffer om vooruit te komen, maar het sporten wordt zo geen uitputtingsslag. Als je ziet dat je vooruitkomt en minder snel moe bent, geeft dat moed en energie. Mijn cliënten zijn heel trouw, omdat ze merken dat het werkt!”
“Steeds weer sta ik te kijken van de groepsdynamiek. Heel bijzonder vind ik dat. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, ze begrijpen elkaar allemaal”
Bijzondere groepsdynamiek
“Depressief is een groot woord, maar de wereld van de jonge jongen die ik eerder beschreef, was ingestort. Dan is het zaak om tot hem door te dringen, vertrouwen te winnen en tot de kern te komen. Wat heb je nodig? De operatie was al achter de rug, maar er volgde nog een chemotraject. Daar heb ik hem samen met de groep – ik werk in groepen – doorheen gesleept. Steeds weer sta ik te kijken van de groepsdynamiek en wat die teweegbrengt. Heel bijzonder vind ik dat. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, ze begrijpen elkaar allemaal. Dus je hoeft niets uit te leggen, je doet samen je eigen oefeningen en er wordt gelachen en gekletst en er ontstaan vriendschappen.”
Kleine stapjes
“De jongen in mijn praktijk wilde aangepast gaan werken, maar ook heel graag weer voetballen. Ik adviseerde hem gewoon eens zijn gezicht te laten zien en een balletje te trappen. Eerst durfde hij niet, uiteindelijk is hij toch gegaan. Hij werd heel goed ontvangen en is stukje bij beetje weer in het team gekomen. Dat kost tijd, maar dat is het waard. Ik heb hem nog een tijdje gevolgd en naar omstandigheden gaat het heel goed met hem. Daar doe ik het voor.”
3 tips van Ann om vermoeidheid te overwinnen:
Breng je dag in kaart
Houd voor jezelf bij wat je wel en niet aankunt. Op die informatie kun je steeds weer terugvallen. Je hoeft niet elke dag dezelfde ‘puzzel’ te maken.
Start direct met bewegen
Sport je nauwelijks? Probeer direct na de diagnose te starten met bewegen. Zo kun je alle fases beter aan.
20 minuten wandelen
Is trainen een brug te ver? Probeer dan elke dag 20 minuten op een matig tempo te wandelen; zo activeer je gelukshormonen.