Eerst de verkeerde diagnose alvleesklierkanker horen – en denken dat je leven binnenkort zal eindigen. Een hartinfarct krijgen, als mogelijk gevolg van chemotherapie. Door heftige pijn niet meer voor jezelf en je kinderen kunnen zorgen, zonder te weten wat je hebt. Vreemde blaren, wondroos, extreme zenuwpijn, verlamde benen en een riskante operatie… Of maar liefst twee keer dezelfde diagnose krijgen. Het overkwam Walter, Patrick, Hans, Jelle en Marco. Ze delen hun intense traject rond zaadbalkanker nog eens in onze nieuwe special.
Na de diagnose zaadbalkanker onderga je een operatie om de zieke bal te verwijderen. Voor veel mannen is daarmee de kous af. Toch zijn er ook regelmatig patiënten voor wie het niet gelijk duidelijk is dat ze zaadbalkanker hebben. Of voor wie het herstellen van zaadbalkanker een langdurig proces is: er zijn uitzaaiingen, er is chemo nodig en bij het herstel spelen bijwerkingen en late effecten een grote rol.
We verzamelden vijf eerlijke interviews met mannen die hun bijzondere verhaal delen. Omdat we hopen dat je hier houvast aan hebt. Misschien geven de verhalen herkenning, misschien zijn ze helpend in je eigen traject. De verhalen zijn eerder gepubliceerd in het Online Magazine van Stichting Zaadbalkanker.
Wil je jouw verhaal ook delen met medepatiënten? Stuur dan een mail naar info@zaadbalkanker.nl
Walter Minderhoud:
“Ik dacht dat de kanker na de chemo weg was, maar ik had het mis...”
Voor Walter Minderhoud startte 2023 met slecht nieuws. Al een tijdje liep hij met klachten rond, waarop hij besloot naar de huisarts te gaan: “Ik had erg veel buik- en rugpijn die maar niet over ging. Begin februari stuurde de huisarts mij door naar de radioloog voor een echo. Het bleek dat ik verdikte lymfeklieren had en die konden eigenlijk door van alles veroorzaakt worden. Daarom werd ik opnieuw doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een PET-scan. Dat was het moment dat ik echt in een rollercoaster terechtkwam!”
Patrick Beukman:
“Bij mij verloopt niks normaal, daar ben ik inmiddels wel achter”
Patrick kreeg maar liefst twee keer zaadbalkanker en heeft heel veel last van bijwerkingen en late effecten van zijn chemotherapie. Hij heeft een dringende boodschap voor lotgenoten: laat je niet zomaar afwimpelen als je klachten hebt – je hoeft complicaties niet voor lief te nemen.
Hans van de Lagemaat:
“Bij een VIP-behandeling had ik me iets anders voorgesteld”
Hans is 37 als hij voelt dat zijn ene bal groter is dan de andere. Onder het motto ‘dat zal wel weer overgaan’ laat hij het even voor wat het is. Tot zijn toenmalige partner zegt: dit is echt niet goed. Dan gaat Hans gaat naar de dokter, wordt hij doorverwezen naar het ziekenhuis en daar krijgt hij de diagnose zaadbalkanker. Vol vertrouwen sluit Hans na de zaadbalverwijdering en vijf jaar controle dit nare boek. Tot hij in 2020 pijn in zijn rug krijgt…
Jelle van Duijn:
“Als de kanker weg is, denkt iedereen dat het klaar is. Was dat maar waar”
Na een soort uitstulping op zijn bal en bijzonder gevoelige tepels viel het woord zaadbalkanker al snel. Jelles bal werd weggenomen en daarna pakte hij zijn leven weer op. Alsof er niks gebeurd was. Maar een jaar later kreeg Jelle opnieuw fysieke én mentale klachten. Hij raakte ‘best wel burned-out’ en had daarnaast ondraaglijke pijn in zijn rug. Uiteindelijk werd er een uitzaaiing van zaadbalkanker gevonden en stond hem een risicovolle operatie te wachten…
Marco van Schaik:
“Twee procent krijgt twee keer zaadbalkanker. Ik was die twee procent”
Elf jaar geleden, op 26-jarige leeftijd, begon het hoofdstuk zaadbalkanker in het levensboek van Marco. Hij had ‘gelukkig’ net een huis gekocht, want een hypotheek had er later wellicht niet meer in gezeten met zijn ziektegeschiedenis. Tijdens de verbouwing had hij al een paar dagen last van een zeurderig gevoel in zijn bal. “Op een avond na het plassen voelde het aan als een rots. Ik lijk Fred Flintstone wel, dacht ik. Dat is niet goed, dat wist ik meteen.”