Baris Soyogul overleeft zaadbalkanker. Maar de psychologische gevolgen kosten hem alsnog bijna het leven. Net op tijd ontdekt Baris kitesurfen. De sport redt zijn leven. Daarom richt hij de Kite4Life Foundation op: “Kiten leert je dat je moet roeien met de riemen die je hebt.”
“In mei 2016 schrok ik van een knobbel op mijn linkerbal. Mijn oom is in de jaren negentig overleden aan zaadbalkanker. Mijn broer had het veertien jaar voor mij ook gehad. Ik wist: nu ben ik aan de beurt. Het volgende weekend zou ik met vrienden gaan wildkamperen in Schotland. Dus ik heb niks gezegd en niks gedaan. Wie weet zou dit mijn laatste trip worden?”
Zoveel angsten
Op maandag gaat Baris toch naar de huisarts. En na vier dagen in het ziekenhuis mag hij weer naar huis – met één bal minder. Hij krijgt gelijk ook een CT-scan, waaruit blijkt dat hij geen uitzaaiingen heeft. Een relatief goed scenario, zou je denken, maar thuis komt het besef keihard binnen. “Ik was alleen maar aan het stressen over wat er zou gebeuren. Komt de kanker terug? Kan ik mijn werk nog wel doen? Straks ben ik mijn baan kwijt… Ik had zoveel angsten.”
Toch uitzaaiingen
Terwijl Baris zijn best doet om te herstellen, is zijn vrouw aan het promoveren. Onverwacht krijgt het gezin de kans tijdelijk naar Bonaire te verhuizen voor haar werk. “Dat zou misschien de break zijn die we nodig hadden.” Terwijl Baris en zijn vrouw de emigratie én ook nog hun huwelijk voorbereiden, ondergaat hij de tweede controle na zijn operatie. Daaruit blijkt dat er toch uitzaaiingen zijn bij zijn linkernier. “Ik kreeg bestraling. Drie weken lang moest ik elke dag naar ‘de magnetron’, zoals ik die radiotherapie noemde. Ik moest me eraan overgeven dat ik dit nodig had. Elke dag lag ik met buikkrampen op bed. Het was een complexe, intense periode.”
Donkere wolken
Daarna volgt groen licht! Het gezin kan verhuizen want de zorg wordt op Bonaire gewoon voortgezet. De eerste indrukken van de nieuwe omgeving zijn fantastisch. “Het is echt een paradijs daar. We moesten wennen aan de warmte en hielpen de kinderen met de opstart op school. Ook mijn vrouw ging aan het werk. Daarna kwamen bij mij de donkere wolken binnendrijven…”
“Ik belandde in een negatieve spiraal van angst, jaloezie en frustraties”
Paranoia
“Ik kon alles wat ik had meegemaakt laten bezinken. Ik belandde in een negatieve spiraal van angst, jaloezie en frustraties. Ik had fysiek geen klachten, op wat vermoeidheid na. Maar ik was heel paranoia dat de kanker terug zou komen. Dat ik op jonge leeftijd dood zou gaan. Ik was niet meer te genieten, maakte elke dag ruzie met mijn vrouw. Van al het piekeren kon ik niet meer slapen. Ik was non-stop prikkelbaar en explosief. Het ging heel ver. Zo ver zelfs dat ik geen uitweg meer zag. In gedachten bereidde ik mijn afscheid voor… Terwijl ik tegelijkertijd vond dat ik niet mocht klagen omdat ik op een paradijselijk stukje aarde woonde. En niet meer ziek was. Ik was heel boos op mezelf. Vond mezelf zo’n zwakkeling.”
tempor cupidatat
Pariatur aliquip laboris non nulla. Culpa qui do minim Lorem culpa consectetur sint.
aliquip in
Do sit deserunt voluptate elit ullamco.
in veniam
Eiusmod incididunt labore.
in veniam
Eiusmod incididunt labore.
De moeite waard
Dankzij zijn vrouw gaat Baris naar de huisarts, die hem doorverwijst naar een psycholoog. “Daar ben ik een jaar in therapie geweest. Alles kwam eruit. Uiteindelijk kreeg ik weer vertrouwen. Ik kon er weer in geloven dat ik de moeite waard ben, dat ik het recht heb om er nog te zijn. En dat uit het leven stappen sowieso geen oplossing is.”
“Ik stond met een vlieger in m’n handen te genieten als een klein kind”
Genieten als een klein kind
De psycholoog raadt Baris en zijn vrouw aan om iets actiefs, iets leuks, iets nieuws te gaan doen samen. Om te werken aan hun relatie. Ga iets samen beleven, om weer naar elkaar toe te groeien. “Mijn vrouw wilde al heel lang leren kiten. En dat kon hier met die temperaturen natuurlijk perfect. Dus op een onverwachte dag nam ze me mee naar het strand. Voor ik het wist stond ik met een vlieger in m’n handen te genieten als een klein kind. Zó fijn!”
Actieve meditatie
“Voor het eerst sinds mijn ziekte was ik zomaar drie uur níét bezig met kanker of met mijn angsten.
Ineens werd mijn negatieve gepieker doorbroken door zo’n actieve bezigheid. Dus ik kreeg de smaak te pakken. Ik had elke dag een vast ritme om naar het strand te gaan en urenlang heen en weer te surfen. Kiten was een actieve meditatie. En ik sliep er stukken beter van omdat ik ook fysiek moe was. Ik werd mentaal sterker, lichamelijk fitter en kwam met allerlei leuke mensen in aanraking. Daar kreeg ik nog meer energie van.”
Iets betekenen
Op een gegeven moment krijgt Baris het gevoel dat hij weer wil bijdragen aan de samenleving. “Ik wilde iets betekenen. Daarop heb ik mijn verhaal vertaald naar een stichting. Ik wilde mensen met kanker en hun naasten in deze ontzettend mooie, actieve beleving faciliteren. Zodat je in het moment wordt geduwd. Je ziekte moet loslaten. Je moet focussen op je zintuigen, de natuur… Dan kun je weer opladen. En zo gezegd, zo gedaan. Sinds 2018 bestaat de Kite4Life Foundation. We werken met een mooie club vrijwilligers. Iedereen kent wel iemand die kanker heeft of heeft gehad, dus ze geloofden in dit plan.”
“Ik hoop dat mensen de kitelessen vertalen naar hun dagelijkse leven”
Halfvol kopje
“Voor mij was het heel satisfying om te merken dat ik weer actief kon sporten. Je leert dat je met geduld en training veel kan bereiken. Dat je je uithoudingsvermogen kunt rekken. Je leert het kopje halfvol te zien. En je krijgt veel respect voor de natuur. De wind is niet altijd perfect. En dat is het leven ook niet. Of in andere watersporttermen: je moet roeien met de riemen die je hebt. Je leert de situatie accepteren en ermee om te gaan. En ik hoop dat mensen deze kitelessen ook vertalen naar hun dagelijkse leven.”
Portret van Baris
Het KWF maakte dit portret van Baris en zijn stichting Kite4Life Foundation.
Verder lezen?
Lees meer over de Kite4Life Foundation op in dit artikel en op https://kite4lifefoundation.org