Testikel talks

Er zijn van die gesprekken waar je niet direct om staat te springen. Bijvoorbeeld de eerste keer bij een nieuwe partner vertellen dat je één bal minder hebt of dat erecties minder vanzelfsprekend zijn. Of de partner met wie je al jaren lief en leed deelt vertellen dat je minder zin hebt in seks. Het zijn van die momenten waarop je denkt: kan ik hier niet gewoon een powerpointpresentatie van maken? Maar helaas, er is geen draaiboek voor.

Hoe pak je dit dan wel aan? Onder andere timing, maak er geen 'grote onthulling' van bij kaarslicht na het hoofdgerecht maar kies een moment waarop de sfeer relaxed is. Eerlijk en eenvoudig werkt vaak het beste. “Er is iets waar ik af en toe mee zit en waar ik graag even over wil praten”, is genoeg om de deur open te zetten. En het mag ongemakkelijk zijn. Zeg dat ook gewoon: “Ik vind dit lastig om te zeggen.” Kwetsbaarheid opent eerder een gesprek dan stoer zwijgen. En kwetsbaarheid maakt ruimte voor echte verbinding.

Vertel niet alleen wat er veranderd is, maar ook wat het met je doet. Zeg bijvoorbeeld: “Ik merk dat ik me onzeker voel over mijn lichaam, en dat maakt intiem zijn soms lastig voor me.”

Of: “Door de behandeling is mijn energie anders. Daardoor heb ik minder zin in seks dan vroeger.”

Soms zit er ook angst om kwetsbaar te zijn...

Waarom vermijden we het liever, in plaats van onze angsten te delen en samen naar oplossingen te zoeken? Veel mannen praten niet makkelijk over wat zaadbalkanker met hen heeft gedaan. Niet omdat ze niets voelen, maar juist omdat er zoveel onder de oppervlakte zit. Bang om afgewezen te worden door hun (seks)partner, schaamte over hun veranderde lichaam of twijfels over hun mannelijkheid.

Soms zit er ook angst om kwetsbaar te zijn, om woorden te geven aan onzekerheden die voelen alsof ze je uitkleden, ver voorbij het lichamelijke. En dan is er de pijn waar bijna niemand over praat, het verlies van vruchtbaarheid, of de angst daarvoor.

Wat je van buiten ziet is stilte. Wat er van binnen speelt is een warboel van vragen als: ben ik nog wel aantrekkelijk? Ben ik nog wel man genoeg? Wat als ik niet kan voldoen aan verwachtingen?

Het is makkelijker om te zwijgen. Maar zwijgen dicht de afstand niet, het vergroot het.

Wachten op het perfecte moment? Hij had geleerd dat dat niet werkte, dat perfecte moment komt namelijk nooit.

Neem een voorbeeld aan iemand die het simpel hield. Hij zei: “Ik kom met een gebruiksaanwijzing.” Wachten op het perfecte moment? Hij had geleerd dat dat niet werkte, dat perfecte moment komt namelijk nooit.

Dus op een doodnormale dinsdagavond, ergens tussen de koffie en het journaal, zei hij gewoon: “Ik wil iets delen over mijn lijf. Het is niet spannend, maar wel iets wat je moet weten.”

Klaar.

En weet je? Zijn partner glimlachte en vroeg of hij nog een koekje wilde.

Je hoeft niet alles in één keer te zeggen. Begin klein, geef de ander ruimte om vragen te stellen. En gun jezelf de tijd om opnieuw uit te vinden wat je prettig vindt, fysiek en emotioneel.